25/03/2012
Како почна
Сурфам јас така, како што е нормално, те ХХХ те Рапид, ова-она... кога слушам трешти нешто.
Си викам: тоа моите пробуваат да ме тргнат од компјутерот или за вечера или за да одиме кај некоја досадна тетка која ќе го слави сто и којзнаекој роденден.
Трас. Втор пат.
Ми заигра сликата на мониторот, баш кога една си ги тресеше разголените, па си реков од тоа е.
На третото „Трас“ ми откажа WiFi-то, ми се појави некоја чудна слика на екранот, некоја рака со фино маникирани нокти и ми впери прст во мене.
Дури тогаш сетив мирис на чадено месо.
Станав да си земам грицки и минувајќи крај огледалото гледам сурат како со „Sin city“ технологија да е правен. Ќумуросан, со црвени очи и фризура „штекер“.
Инстинктивно се стрчав назад кон компјутерот.
Таму тоа прстот ми клати заканувачки, а Skype-прозорчето ми рипаше - демек некој ме бара.
Е ај, си реков. Турив слушалките и го прифатив повикот.
- Слушај Боге овде Бог е!
- Ник и Аватар имаш?
- Немој ти мене со тие индо-американски филозофии, туку слушај убаво што ќе ти кажам!
- ???
- Од овој миг, ти ќе бидеш моја десна рака.
- Јас... јас да судам и пресудувам заедно со тебе?!
- Не преносна, туку буквална десна рака, а можеш да се служиш и со левата. Од денес ти ќе пишуваш на блог место мене!
- Ама јас ниту блогирам, ниту сакам, а ниту знам како...
- Немај гајле, сé сум ти средил. Сé е наместено, ти само треба да внесуваш. Еве ти корисничко име **** и шифра ********!
- И сега јас треба да мислам што да пишувам?!
- Не, скраја да е, ги знам јас твоите мисли!
- ?!!
- Ќе пишуваш сé што ќе ти кажам Јас или некој друг од горниов свет!
- А како ќе ми кажувате?
- Наша работа, важно е ти да објавуваш за да може народот да ја види нашата порака.
- Избор немам, нели?
- За среќа, не!
